Advertenties
Categorie: gedicht
Vloedlijn
Wij liepen hand in hand over een achtergelaten strand.
De wind woei de winter uit onze kleren en de zee
ging op in de hemel zoals wij in elkaar opgaan
onder deinende dekens. Mijn lustige woorden
deden je blozen en je sloeg je ogen neer
als golven die breken.
Ik vraag me af of je toen al dacht aan de vloedlijn
die je later in mijn rug zou krassen om te zeggen
dat er tussen ons geen sprake is van terugtrekken.
Sneeuw
Omdat het heeft gesneeuwd vandaag. Fijn weekend, lieve bloggers.
Mag ik
in je gedachten dwarrelen
en aan je leven kleven als sneeuw
je littekens bedekken
mag ik
naast je blijven liggen
zodat we straks smeltend
elkaar kunnen ontdekken?
Nachtkastje
Wij liggen zij aan zij als twee makrelen in de verstoog.
Jij vindt dat een ongelukkige vergelijking, keert me de rug toe
en zucht de fles wijn van een lichamelijke avond de kamer in.
Het is jouw manier om de aanstormende dag te verjagen.
Aan de andere kant van de muur wordt een nieuwe wereld opgetrokken uit lakens.
Ik hoor zijn scheppers fluisteren om de realiteit niet wakker te maken.
Dit rijk staat of valt met wasknijpers. Ik zou het willen veroveren
en in het nachtkastje van mijn geheugen achterlaten.
Ondertussen loert de schemer binnen. Ik negeer zijn blik,
verdwijn liever onder het deken van ons gemoedelijke leven.
Twee makrelen spartelen nog even tegen.
2017 – een sonnet
Kim Jong-un vuurt zijn middelvinger af.
Trumps geliefde afweergeschut heet Twitter.
Neonazi’s strooien haat zonder straf.
Een schutter berooft Vegas van zijn glitter.
In Londen schreeuwen mensen moord en brand.
Verwaarlozing leidt tot verkoolde toren.
Er is ook machtsmisbruik in showbizzland.
Met MeToo is een bewustzijn geboren.
De Rohingya’s gaan helaas niet viraal.
Ze worden uitgemoord en weer vergeten.
Een generaal drinkt gif in’t tribunaal.
Hij heeft een massamoord op zijn geweten.
Maar voor je denkt: de wereld is om zeep.
De Warmste Week had ons weer in zijn greep.
