Ambitie is een woord dat vooral positieve gevoelens opwekt. Het is een begrip dat staat voor doorzettingsvermogen, doelgerichtheid en de wil om ‘het te maken’ in het leven. We noemen het in één adem met succes. Op Van Dale Online wordt ambitie omschreven als ‘streven; = eerzucht: ambitie tonen.’ Iemand die ambitieus is, moet of wil dat volgens de omschrijving laten zien. Want hij of zij verlangt sterk naar eer en erkenning voor de inspanningen. Je wil bevestigd zien dat je goed bezig bent. De meest voor de hand liggende beelden die dan onze gedachten kruisen zijn dure wagens, een groot huis (liefst met een zwembad tegenwoordig), een atletisch lichaam, beroemdheden en de primus van de klas. Als mensen ‘het gemaakt’ hebben, denken we vooral aan mensen met geld. Hoe rijker, hoe ambitieuzer.
Ambitie gaat volgens mij veel ruimer dan dat. Ik zou ‘het streven’ uit de definitie van Van Dale als basis nemen en ‘de eerzucht’ eerder als bijkomstig beschouwen. Als iets dat voor de een belangrijker is dan voor de ander. Veel mensen zijn verborgen ambitieus. Ze zoeken naar manieren om hun ecologische voetafdruk te verkleinen, ze strijden dagelijks voor meer rechtvaardigheid of ze slagen erin om hun job, hobby en gezinsleven te combineren. Ze voelen niet allemaal de behoefte om dit (al dan niet virtueel) met iedereen te delen uit eerzucht. Wat we bovendien durven vergeten, is dat ambitie ook een kwestie van prioriteiten stellen is. Ik vind de workaholic die werkt van acht uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds niet ambitieuzer dan de moeder of vader die tussen dezelfde uren voor de kinderen zorgt, werkt, kookt en het huishouden doet. Ik zie ambitie niet als een carrièrewoord, maar als de zoektocht naar een leven zoals je zelf vindt dat het hoort. Wat het ook voor jou betekent, ambitie die niet wordt gedreven door eerzucht lijkt me hoe dan ook een gezond streven.
