Het was in het voorjaar van 2008. We zaten op een strand in Kaikoura, Nieuw-Zeeland, onder een staalblauwe hemel met een Seafood Basket in onze handen. We werden gebeld door een lokaal toerismebureau om te melden dat onze excursie naar de albatrossen op zee doorging. Een uurtje later zaten we op een klein bootje enkele kilometers van de fabelachtige kust. We zagen vogels met 3,5 meter spanwijdte door de lucht suizen en van dichtbij zaten ze te vechten om voedsel. Ik heb zelfs een (mislukte) foto waarbij een albatros landt op het water met op de achtergrond een dusky dolfijn die een pirouette draait in de lucht. Alles was perfect. Toen we die avond naar onze volgende bestemming reden met de ondergaande zon en de gloed van de dag op ons gezicht, zagen we in elkaars ogen dat dit een dag was om nooit meer te vergeten.
Vandaag kreeg ik voor Vaderdag een pin van de reuzenalbatros. Ik ben daar erg blij mee omdat ik die dag een beetje heb herbeleefd. Het is elf jaar later nog steeds een van de meest memorabele momenten uit mijn leven.
De Letterkoek 
Een gedachte over “De reuzenalbatros”